مشخصات ظاهری: این پرنده؛ 57 سانتی متر طول دارد و از اردک های نسبتا بزرگ روی آب چر است. پرنده ی نر ، به واسطه ی سر سبز براق و منقار زرد روشن مایل به قهوه ای ، به آسانی از پرنده ی ماده و سایر اردک ها، تمیز داده می شود. بدن، خاکستری رنگ و سینه قهوه ای بلوطی است. پرنده ی ماده ؛ به طور کامل؛ قهوه ای مایل به خاکستری لکه لکه ای است، اما زیر تنه ی نر سفید است وطوق سفید رنگی در گردنش دیده می شود. آینه بالی، در هر دو جنس، بنفش با حاشیه ی سفید سبز مایل به زرد است . این پرنده ی نر به ماده شباهت می یابد، با این تفاوت ، که منقارش سبز مایل به زرد است. این پرنده، ناگهانی و به طور عمودی از سطح آب به پرواز در می آید.
صدا: این پرنده ، عمدتا ساکت است ، اما پرنده ی نر، صدای آرامی دارد که از بینی و به صورت «غاب» شنیده می شود و هنگام نمایش های جنسی صدای ضعیف و کشیده و سوت مانندی شبیه «پیو» به گوش می رسد. صدای پرنده ی ماده شبیه «غارغار » شنیده می شود.
زیستگاه: این پرنده، عمدتا در مناطق تالابی، نیزارها، سواحل دریای و مصب ها به سر برده و روی زمین، لابلای علف ها یا در میان درختان آشیانه می سازد. در ایران ، زمستان ها، به وفور دیده می شود، اما به تعداد اندک، تولید مثل می کند.
حفاظت: به سبب علاقه ی بیش از حد شکارچیان به شکار سرسبز، به واسطه ی گوشت مطبوعش، باید با جدیت از شکار بی رویه ی این پرنده جلوگیری به عمل آید.